The First Lecture in Tehran

태어나서 처음 페르시아어로 특강을 했다. 이란문화관광부 산하 연구소의 테헤란 본부에서 열어준 시간이었다. 출국 이틀 전에 갑작스럽게 정해져서 준비할 시간이 충분치 않았다. 부담이 컸다. 다른 일정을 소화하면서도 신경을 쓰지 않을 수 없었다. 그런데도 이때가 아니면 이란에서 내 연구를 소개할 적절한 기회가 없겠다는 생각이 들어 특강을 수락했다. 역시, “할까? 말까?” 고민될 때는 그냥 하는 게 속 편하다. 덕분에 이란 학계에 내 성과를 알릴 수 있었다. 생각보다 반응이 괜찮아서 뿌듯했다. 연구소장 자레이 박사(دکتر زارعی), 코르데스탄주 문화관광부장 탈렙니야(طالبنیا), 김준표 대사님이 자리를 빛내 주셔서 더 뜻깊은 자리가 되었던 것 같다.

​공대생답게 이란의 속담이나 시 구절에 큰 관심을 가지지 않는데, 유독 “한 송이 꽃으로는 봄이 되지 않는다(Bā yek gol bahār nemīshavad)”라는 속담은 기억에 남는다. 혼자서는 아무것도 할 수 없다는 이 말에 반항하고 싶어, “모든 봄은 한 송이 꽃에서 시작한다(Har bahār az yek gol āghāz mīshavad)”고 강연을 마무리했다. 그런데 한국에 돌아와서 생각해 보니, 연구하는 동안 혼자는 아니었던 것 같다. 드러나지 않게 도와준 친구들이 많았다. 비록 단 한 번의 이벤트였지만, 그들에게 조금이나마 빚을 갚은 것 같아 다행이다.

​이번에도 방문 기간이 짧았다. 그래서 많은 친구들을 만나지 못했다. 조만간 다시 볼 날을 기다려 봅시다.

​

برای اولین بار توی زندگیم یک سخنرانی به زبان فارسی انجام دادم. این برنامه رو پژوهشگاهِ میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ایران توی دفتر مرکزی‌شون در تهران برگزار کرد. فقط دو روز مونده به پروازم خبر دادن، برای همین واقعاً وقت زیادی برای آماده شدن نداشتم. فشارش زیاد بود و با اینکه کلی کار دیگه هم داشتم، ذهنم مدام درگیرش بود. ولی با خودم گفتم اگه این فرصت رو از دست بدم، شاید دیگه هیچ‌وقت نتونم پژوهش‌هامو توی خودِ ایران معرفی کنم. همیشه هم اعتقادم اینه که وقتی بین «بکنم یا نکنم» شک داری، بهتره انجامش بدی! خوشبختانه همین تصمیم باعث شد بتونم نتایج کارم رو به جامعه علمی ایران نشون بدم. بازخوردها هم خیلی بهتر از چیزی بود که انتظار داشتم و واقعاً خوشحال شدم. حضور دکتر زارعی(رئیس پژوهشگاه)، آقای طالب‌نیا(مدیرکل میراث فرهنگی استان کردستان)، و آقای کیم جون‌پیو(سفیر کرهٔ جنوبی) باعث شد برنامه حال‌و‌هوای خاصی پیدا کنه.

​من که مهندسی خوندم، معمولاً به ضرب‌المثل‌ها و شعرهای فارسی زیاد توجه نمی‌کنم. ولی یه جمله همیشه توی ذهنم مونده: «با یک گل بهار نمی‌شود.» برای همین خواستم در آخر سخنرانیم یه‌جورایی باهاش مخالفت کنم و گفتم: «هر بهار از یک گل آعاز می‌شود.» اما وقتی برگشتم کره و بهش فکر کردم، دیدم واقعاً هم تنها نبودم. کلی دوست بودن که بی‌سروصدا کمکم کردن. هرچند فقط یه رویداد کوتاه بود، ولی احساس می‌کنم یه کم از دِینی که بهشون داشتم ادا شد.

​این بار هم مدت اقامتم کوتاه بود و نتونستم خیلی از دوستام رو ببینم. امیدوارم به‌زودی دوباره همدیگه رو ببینیم.